Yeni bir araşdırma tənhalığın orta və qocalıqda demans riskini 31 faiz artırdığını ortaya qoydu.
Gununsesi.info xarici mediaya istinadən xəbər verir ki, 609 min insan üzərində aparılan araşdırmada tənhalığın idrak qabiliyyətinin azalması ilə də əlaqəli olduğunu bildirir.
Eyni zamanda bu riskin diabet və ya piylənmə olan yaşlı insanlar üçün xüsusilə daha yüksək olduğu bildirilir.
Mütəxəssislər tənhalığın demensiyaya təsirini azaltmaq üçün sosial əlaqələrin gücləndirilməsinin vacibliyini qeyd edirlər.
Dünyada təxminən 600 min insan üzərində aparılan araşdırmaya görə, orta yaş və qocalıqda tənhalıq demans riskini yüzdə 31 artırır.
Avropa İttifaqında (Aİ) təxminən 7,9 milyon insanı əhatə edən demensiyanın hələ də müalicəsi yoxdur.
Tədqiqat tənhalığın təkcə sosial əlaqələrlə deyil, fiziki fəaliyyət, siqaret və spirt istifadəsi kimi genetik və həyat tərzi faktorları ilə də əlaqəli olduğunu vurğulayır.
Nature Mental Health jurnalında dərc edilən araşdırmalar göstərir ki, tənhalıq demans, Alzheimer xəstəliyi və damar demensiyası riskini artırır. Diabet və ya piylənmə olan yaşlı fərdlər üçün bu riskin daha yüksək olduğu da ifadə edilir.
Bildirilir ki, tənhalıq idrak qabiliyyətinin zəifləmə riskini 15 faiz artırır.
Bu, yaddaş itkisi, qərar qəbul etmə və konsentrasiya problemləri kimi ümumi idrak funksiyalarının pozulmasına aiddir.
Tədqiqat depressiya və sosial təcrid kimi digər potensial risk faktorlarını nəzərə alaraq demansın inkişafında təkliyin kritik rolunu vurğulayır.
İrlandiya, İsveçrə, Fransa, ABŞ və Çindən olan tədqiqatçılar tərəfindən aparılan bu araşdırma 21 yaşlanma araşdırmasının məlumatlarını bir araya gətirir.
Tədqiqat çərçivəsində iştirakçılara tənhalıq hissləri soruşularkən, bəziləri tənhalıqlarının şiddətini də qiymətləndirib.
Avropa İttifaqında insanların 35 faizi özlərini tənha hiss etdiklərini deyir.
Tədqiqatın aparıcı müəllifi Martina Luchetti, tənhalığın idrak sağlamlığına təsirini qeyd edərək, demans kontinuumu boyunca idrak simptomlarına təsir edə bilən təkliyin müxtəlif növləri və mənbələrin oduğunu vurğulayıb.
Tədqiqatçılar insanların bilişsel geriləmə və demans riskinə müdaxilə etmək üçün niyə tənha hiss etdiklərini araşdırmağın vacib olduğunu vurğulayıblar.
