“နောင်တ”

၅၅၉ရေးသားသည်။

၁၉၄၅ခုနှစ်၊ဩဂုတ်လ ၆ရက်နေ့ကဂျပန်နိုင်ငံ၊ ဟီရီုရှီးမားမြို့ရဲ့ကောင်းကင်မှာB-29 ဗုံးကြဲလေယာဉ် အုပ်စုက ပျံသန်း နေခဲ့ပါတယ်။ အမြင့်ပေသုံးသောင်းတစ်ထောင်ကျော်ဖြစ်ပါတယ်။ လေယာဉ်ပေါ်မှာ ”ကောင်ကလေး” (Little Boy) ပါလာပါတယ်။

မနက်၈နာရီ၁၅မိနစ်မှာB-29 လေယာဉ်တစ်စီးက”ကောင်ကလေး”ကိုဖြုတ်ချလိုက်ပါတယ်။ လေထဲမှာစုစုပေါင်း၄၄.၄စက္ကန့်ကြာမြင့်ပြီးနောက်မှာ “ကောင်ကလေး”ဟာဟီရိုရှိးမားအပေါ်ကို ကျရောက်သွားပါတယ်။

လေယာဉ်ထဲမှာပါတဲ့ဝန်ထမ်းတွေဟာပေါက်ကွဲမှုအရှိန်ကြီးမားလွန်းလို့တုန်လှုပ်သွားကြတယ်။ မြေပြင်ကထွက်လာတဲ့အလင်းရောင်ဟာတောက်ပလွန်းလို့မျက်စိကွယ်သွားပြီလားလို့လေယာဉ် ဝန်ထမ်းတွေထင်မှတ်ခဲ့ကြတယ်လို့နောက်ပိုင်းမှာပြန်ပြောကြပါတယ်။

လူသားဟာကြောက်စရာအကောင်းဆုံးလုပ်ရပ်တစ်ခုကိုကျူးလွန်ခဲ့ပါပြီ။

ဒါဟာလူ့သမိုင်းမှာပထမဆုံးအကြိမ်အနုမြူဗုံးကိုကြဲချခြင်းဖြစ်ပါတယ်။ “ကောင်ကလေး” (Little Boy)ဟာအဲဒီဗုံးရဲ့နာမည်ပါ။ ဒီဗုံးကိုဖြုတ်ချတဲ့ B-29လေယာဉ်ရဲ့အမည်ကတော့ အီနိုလာဂေး (Enola Gay)ဖြစ်ပါတယ်။ လေယာဉ်မှူးပေါလ်တစ်ဘက်စ်ရဲ့မိခင်အမည်ပါ။

၃ရက်အကြာမှာနောက်မြို့တစ်မြို့ဖြစ်တဲ့နာဂါဆာကီကိုနောက်တစ်လုံးကြဲခဲ့ပါတယ်။ ဗုံးအမည်က “လူဝကြီး” (Fat Man)ဖြစ်ပါတယ်။ ဟီရိုရှီးမာနဲ့နာဂါဆာကီနှစ်မြို့ပေါင်းသေဆုံးမှုဟာ လူပေါင်း တစ်သိန်းခွဲနဲ့နှစ်သိန်းခွဲကြားမှာရှိတယ်လို့ခန့်မှန်းကြပါတယ်။ သေဆုံးသူတွေထဲက ၉၀ရာခိုင်နှုန်းကအရပ်သားတွေပဲ ဖြစ်ပါတယ်။

တကယ်တော့လေယာဉ်အုပ်စုထဲမှာပါတဲ့လူအများစုဟာသူတို့ကြဲရမယ့်ဗုံးဟာဘာလဲဆိုတာကိုမသိကြပါဘူး။ ဗုံးကြဲလေယာဉ်အုပ်စုမှာပါတဲ့လူအယောက်၉၀ထဲမှာနောင်တရကြောင်းပြန်ပြောတဲ့သူဟာ တစ်ဦးထဲရှိပါတယ်။ ဗိုလ်မှူးကလော့ဒ်အီသာလီပဲဖြစ်ပါတယ်။

သူကဒီစစ်ဆင်ရေးမှာရာသီဉတုကိုစောင့်ကြည့်တာဝန်ယူရတဲ့ပိုင်းလော့ဖြစ်ပါတယ်။သူ့ဆီကမီးစိမ်းရမှ ဗုံးကြဲရတာပါ။အဲဒီအချိန်မှာအသက် ၂၆နှစ်အရွယ်ရှိပြီး တက္ကဆက်စ်ပြည်နယ်သားဖြစ်ပါတယ်။

လူပေါင်းများစွာအစုလိုက်အပြုံလိုက်သေစေတဲ့အနုမြူဗုံးကြဲချမှုမှာပါတဲ့လေတပ်ဝန်ထမ်းတွေဟာ ဒီလုပ်ရပ်အတွက်ကိုယ့်ကိုကိုယ်စိတ်ဖြေဖို့ကြိုးစားကြပါတယ်။အများစုရဲ့စိတ်ဖြေမှုကတော့မြေပြင်စစ်ပွဲနဲ့ဂျပန်ကိုသိမ်းဖို့ကြိုးစားရင်ဒိထက်ပိုပြီးအသေအပျောက်များမယ်ဆိုတဲ့အတွေးပဲဖြစ်ပါတယ်။

ဗုံ:ကိုဖြုတ်ချတဲ့”အီနိုလာဂေး”လေယာဉ်ရဲ့ပိုင်းလော့ ဗိုလ်မှူးကြီးပေါလ်တစ်ဘက်စ်ကတော့သေတဲ့အထိ သူမမှားကြောင်းပြောဆိုသွားခဲ့ပါတယ်။

“ဒီဗုံးကြဲဖို့ကျင့်ဝတ်ပိုင်းစဉ်းစားတဲ့အလုပ်ကကျွန်တော်အလုပ်မဟုတ်ဘူးလို့ကိုယ့်ကိုကိုယ်တွေးထား တယ်”လို့သူကပြောတယ်။ “ဒိအတွက်တစ်ညမှအိပ်မပျော်တာမရှိခဲ့ဘူးလို့ဆိုပါတယ်။

ဗိုလ်မှူးကလော့ဒ်အီသာလီအတွက်ကတော့ဆန့်ကျင်ဖက်ပါပဲ။ ညတိုင်းအိပ်မက်ဆိုးတွေနဲ့ ရုန်းကန်နေခဲ့ရတယ်။ “အပြစ်ရှိတယ်”ဆိုတဲ့ခံစားချက်ကသူ့ဘဝတစ်ခုလုံးကိုလှိုက်စားခဲ့ပါတယ်။ ၁၉၅၇ခုနှစ်ဧပြီလမှာတော့နယူးစ်ဝိခ်မဂ္ဂဇင်းမှာဆောင်းပါးတစ်ပုဒ်ပါလာပါတယ်။

ဆောင်းပါးအမည်က“လက်ထိပ်နဲ့သူရဲကောင်း”(Hero in Handcuffs) ဖြစ်ပါတယ်။ကလော့ဒ်

ဟာပြစ်မှုတွေနဲ့တက္ကဆက်စ်ကအချုပ်ထဲမှာရောက်နေခဲ့တာပါ။ စိတ်ကျန်းမာရေးဆေးရုံနဲ့ အချုပ်ခန်းတွေကိုဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြစ်နေခဲ့ပါတယ်။ဖေါက်ထွင်းမှု၊ ချက်လက်မှတ် လိမ်လည်မှုလိုအမှုတွေကျူးလွန်ခဲ့ပါတယ်။သူ့ရှေ့နေနဲ့ဆရာဝန်တို့ပြောတာကတော့ ကလော့ဒ်ဟာ အဖမ်းခံချင်လို့တမင်တကာရာဇဝတ်မှုအသေးတွေကိုကျူးလွန်နေခဲ့တာလို့ဆိုပါတယ်။

အနုမြူဗုံးကြဲရာမှာပါဝင်ခဲ့တဲ့အတွက်အပြစ်ရှိတယ်ဆိုတဲ့ခံစားချက်ကသူ့ကိုစိတ်မကျန်းမာဖြစ်စေတယ်လို့ သူ့ဆရာဝန်ကတရားရုံးမှာလျှောက်ထားပါတယ်။ ကလော့ဒ်ဟာအပြစ်ပေးခံချင်လို့ပြစ်မှုတွေ တမင်တကာကျူးလွန်ခဲ့တာပါတဲ့။

ဂျူရီအဖွဲ့ကတော့ “စိတ်မကျန်းမာတဲ့အတွက်အပြစ်မရှိ”လို့ဆုံးဖြတ်ကြပါတယ်။နောက်ပိုင်းမှာ ဂျာမန်-ဂျူးလူမျိုးနျူကလီးယားဆန့်ကျင်ရေးသမားဂန်သာအန်းဒါးစ်ရဲ့အကူအညီနဲ့စစ်ဆန့်ကျင်ရေးလှုပ်ရှားမှုတွေမှာသူပါဝင်ခဲ့ပါတယ်။

စစ်ပြီးဆုံးဖို့အတွက်အနုမြူဗုံးကြဲမှဖြစ်မယ်ဆိုတဲ့အကြောင်းပြချက်ကို ကလော့ဒ်လက်မခံနိုင်ပါဘူး။ အနုမြူဗုံးမကြဲလည်းဂျပန်ဟာစစ်ရှုံးနေပြီလို့သူကမြင်ပါတယ်။

နောက်ပိုင်းကလော့ဒ်ဟာဟီရိုရှီးမားကပြည်သူတွေကိုစာတစ်စောင်းပေးပို့ခဲ့ပါတယ်။ ”ဟီရိုရှီးမားကိုဖျက်ဆီးဖို့အတွက်မီးစိမ်းပြခဲ့တဲ့ဗိုလ်မှူးဟာကျွန်တော်ပါပဲ။ အဲဒီ (အပြစ်)ကိုကျွန်တော် မမေ့နိုင်ပါဘူး။ အပြစ်ရှိတယ်ဆိုတဲ့ခံစားချက်ကြောင့်အင်မတန်နာကျင်ရပါတယ်”လို့သူရေးခဲ့ပါတယ်။

“ကျွန်တော့်ကိုခွင့်လွှတ်ပါ”လို့သူတို့ကိုတောင်းပန်ခဲ့တယ်လို့ ကလော့ဒ်ကနောက်ပိုင်းမှာ ပြန်ပြော ပါတယ်။ ဟီရိုရှီးမားကအနုမြူဗုံးကြောင့်မသေပဲဒါဏ်ရာတွေနဲ့ကျန်ရစ်ခဲ့ကြတဲ့ မိန်းကလေးအယောက်၃၀ က သူ့ကို စာပြန်ခဲ့ကြပါတယ်။

“ရှင်ခံစားရတာတွေကကျွန်မတို့နဲ့အတူတူပါပဲ။ရှင်လည်းကျွန်မတို့လိုပဲ စစ်ပွဲရဲ့သားကောင်တစ်ဦးလို့ တွေးမိပါတယ်”လို့ဟီရိုရှီးမားမြို့သူတွေကစာပြန်ခဲ့ကြပါတယ်။

၁၉၆၂ခုနှစ်မှာသူ့ရဲ့ငြိမ်းချမ်းရေးလှုပ်ရှားမှုတွေအတွက် ကလော့ဒ်ကို “ဟီရိုရှီးမားဆု”(Hiroshima Award) ပေးခဲ့ပါတယ်။

၁၉၇၈မှာ”လက်ထိပ်နဲ့သူရဲကောင်း”ကွယ်လွန်ခဲ့ပါတယ်။ ဇနီးနဲ့သမီးနှစ်ယောက် ကျန်ခဲ့ပါတယ်။

တကယ်တော့သူအမွေအဖြစ်ထားခဲ့တဲ့သတင်းစကားက “လူဟာနောင်တရဖို့အတွက်သတ္တိလိုတယ်” ဆိုတဲ့အချက်ပါပဲ။

သတ္တိမရှိသူမှာနောင်တမရှိပါဘူး။နောင်တမရှိသူမှာဂုဏ်သိက္ခာမရှိပါဘူး။နောင်တဆိုတာဟာရှောင်ပြေးနေရမယ့်အရာမဟုတ်ပဲ (ဘယ်လောက်ပဲခါးသီးတဲ့အရာဖြစ်နေပါစေ) ထွေးပွေ့ရမှာပါ။

သတ္တိရှိသူဆိုတာ”နိုင်ငံတော်အတွက်”ဆိုတဲ့စကားလုံးအောက်မှာပုန်းအောင်းနေသူမျိုးမဟုတ်ပါဘူး။

အရပ်သားတွေကိုဗုံးကြဲတာဟာလွယ်ပါတယ်။သင်တန်းတက်ရင်ဘယ်သူမဆိုလုပ်နိုင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့်အပြစ်ကိုဝန်ခံရင်ဆိုင်ရဲတဲ့သတ္တိကတော့လူသားစစ်စစ်တွေမှလုပ်နိုင်တဲ့အရာပါပဲ။ ။