သတင်းစာများမှတစ်ဆင့်အတိတ်ကိုပြန်ကြည့်ခြင်း

(၁)

နယူးယောက်တိုင်းမ်စ်နှင့်မြန်မာ့လွတ်လပ်ရေး

သစ်ရွက်ရေးသားသည်။

၁၉၄၈ ခုနှစ်၊ဇန်နဝါရီလ ၄ရက်နေ့က မြန်မာနိုင်ငံလွတ်လပ်ရေးရပြီနောက်တစ်နေ့ ဇန်နဝါရီ ၅ရက်နေ့ထုတ် နယူးယောက်တိုင်းမ်စ်သတင်းစာကြီးကအယ်ဒီတာ့အာဘော်မှာအခုလိုရေးသားခဲ့ပါတယ်။

“ယခုသတင်းပတ်မှာကမ္ဘာကြီးသည်နိုင်ငံသစ်တစ်ခုကိုကမ္ဘာ့မိသားစုဝင်အဖြစ်ကြိုဆိုခဲ့ကြပါပြီ။ လွတ်လပ်သောမြန်မာနိုင်ငံသည်ဗြိတိသျှအင်ပိုင်ယာ၏ချည်နှောင်မှုများမှ လုံးဝ လွတ်မြောက်ခဲ့ပေပြီ။ ကျွန်ုပ်တို့ (အမေ ရိကန်)လို ၁၇၇၆တွင် စစ်ပွဲဆင်နွှဲပြီးလွတ်လပ်ခဲ့ခြင်းမဟုတ်၊ ငြိမ်းချမ်းစွာ စေ့စပ်ဆွေးနွေးခြင်းမှ ရရှိခဲ့ခြင်းဖြစ်ပါသည်။

ဗြိတိန်သည်လည်းမြန်မာ နိုင်ငံတွင်အလုံးစုံဆုံးရှုံးခြင်းမဟုတ်ပါ။ ၎င်း၏ ဘုရင်ခံများကရန်ကုန်တွင်ရုံးစိုက်ပြီးအုပ်ချုပ်ခဲ့စဉ်ကထက် ပိုမိုသည့် ရင်းနှီး ဆက်ဆံမှုကို မြန်မာပြည်သူများနှင့်ရရှိခဲ့ပါပြီ၊ သူမ (ဗြိတိန်)၏ အဖိုးတန်သောစီးပွားရေးဆက်ဆံမှုကိုလည်းဆက်လက်ထိန်းသိမ်းထားလိုက်နိုင်ပါသည်။

ကမ္ဘာ့တစ်ဖက်ခြမ်းမှကျွန်ုပ်တို့လှမ်းမျှော်ကြည့်ရသည့်လွတ်လပ်ရေးအခမ်းအနားများကတော့ထူးခြားလှပါသည်၊ထိုင်းအနွယ်ဝင်များက နဂါးလှေများကိုခြေထောက်ဖြင့်လှော်ခတ်ကြခြင်း၊ဖဲပိုးသားများဖြင့်တောက်ပနေသည့်ပြည်သူများကဘုရားစေတီများကိုပျှော်ရွှင်စွာလှည့်ပတ်ဖူးမျှော်နေကြခြင်း၊ရွှေဝါရောင်သင်္ကန်းများနှင့် ဘုန်းတော်ကြီးများကဘုရားစာများရွတ်ဖတ်နေကြခြင်း၊ စေတီပုထိုးများမှခေါင်းလောင်းဆည်းလည်းသံများနှင့် ရှေးဟောင်းအာရှရိုးရာဘာသာရေး ဓလေ့များပင် ဖြစ်ပါသည်။

ကျွန်ုပ်တို့နှင့်အကျွမ်းတဝင်ဖြစ်သည်မှာတော့ကြယ်ခြောက်လုံးပါသည့်အလံသစ်မှ(ကျွန်ုပ်တို့အလံလိုပင်)အဖြူ၊အပြာ၊အနီအရောင်များဖြစ် သည်။ ကျွန်ုပ်တို့လိုပင်မြန်မာနိုင်ငံသည်သမ္မတနိုင်ငံဖြစ်လာပါပြီ၊သို့သော်မတူညီသည့်ပုံစံ၊မတူညီသည့်လားရာတော့ရှိနေနိုင်ပါသည်။

မြန်မာနိုင်ငံ၏ရှေ့ကံတရားကမဆုံးဖြတ်ရသေးပါ။နေမင်းကတော့မိုးကြိုးသံတစ်ခုလိုတရုတ်၏ အနီးအနားမှာပေါ်ထွက်လာခဲ့ပြီ။ မြောက်ဖက်တလွှားမှာရုရှရေးဆွဲထားသည့်အေးခဲလှသည့်မျဉ်းကြောင်း၏ အောက်ပိုင်းက အာရှတိုက်တလွှားမှာတော့မတည်ငြိမ်မှုများကပြန့်နှံ့နေပါသည်။

ဝန်ကြီးချုပ် ဦးအောင်ဆန်းနှင့်သူ၏ဝန်ကြီး၆ပါးကိုလုပ်ကြံသတ်ဖြတ်ခြင်းကြောင့်သစ္စာဖေါက် ဝန်ကြီးချုပ် ဟောင်းဦးစောကို သေဒဏ်စီရင်ခြင်းကထို (ခံစားချက်များကို)သက်သာရာရစေနိုင်ပါသည်။

သမ္မတစဝ်ရွှေသိုက်၏ လက်ရှိအစိုးရအဖွဲ့ကတော့ကြည့်ရသည်မှာအားကောင်း၊ ဟန်ချက်ညီပြီး၊ ထောက်ခံမှုကောင်းကောင်းရရှိနေပုံရပါသည်။

ကိုလိုနီဘဝမှလွတ်မြောက်အောင်ကြိုးစားနေကြသည့်နိုင်ငံအားလုံးအတွက်ကျွန်ုပ်တို့၏မျှော်လင့်ချက် လိုပင် (ယခု)သမ္မတနိုင်ငံတော်သစ်အတွက်လည်း ကျွန်ုပ်တို့ရင်အတွင်းမှနှစ်နှစ်ကာကာဆုတောင်းပေးသင့်ပါသည်။ ထိုနေရာက ကောင်းမွန်သည့်အနောဂါတ်သည့် ကျွန်ုပ်တို့မာရှယ်စီမံကိန်း၏ အောင်မြင်မှုများကိုအကူအညီပေးပါလိမ့်မည်။

တက္ကဆက်စ်ပြည်နယ်အရွယ်အစားရှိသည့်မြန်မာသည်တစ်ကမ္ဘာလုံး၏ ဆန်တင်ပို့မှုမှာထိပ်တန်းနိုင်ငံ ဖြစ်လာခဲ့ပါပြီ။ ဆန်သည်လူသားတို့အသက်ရှင်ရပ်တည်ဖို့မှီခိုနေကြရသည့် အဓိကသီးနှံ၄မျိုး ထဲမှ တစ်မျိုးဖြစ်ပြီး၊ အရှေ့တိုင်းအတွက်တော့အရေးအကြီးဆုံးဖြစ်ပါသည်။ စစ်ကြီးကာလအတွင်းက မြန်မာသည်ဆန်မတင်ပို့နိုင်ခဲ့ပါ။

အခုတော့စစ်မတိုင်ခင်ကထက်၆၄ရာခိုင်နှုန်းပင်ပို၍တင်ပို့နေပါသည်။ အာရှတစ်တိုက်လုံး၏ဆာလောင်မှုကိုလုံလောက်အောင်ဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်သည့်ပမာဏဖြစ်နိုင် ပါသည်။ ထိုနေရာမှာတိုးတက်ထုတ်လုပ်နိုင်သည့် ဆန်တစ်တန်ချင်းသည်ကျွန်ုပ်တို့ အရင်းအမြစ်များ ကျဆင်းနေသည့်ဆာလောင်နေသောဥရောပအတွက် စားနပ်ရိက္ခာဖြစ်နိုင်ပါသည်။

အိန္ဒိယမှ ဘာသာရေးမတူကွဲပြားခြင်းများကြောင့်ပြဿနာမဖြစ်ခဲ့သည့် မြန်မာနိုင်ငံသည်သူမ၏လွတ်လပ်ရေး ခရီးလမ်းကိုအပြုသဘောဆောင်စွာဖြင့်စတင်ခဲ့ပါပြီ။ မှန်ကန်သည့်လမ်းကြောင်းကိုသာ သူမလိုက်ခဲ့ လျှင် အာရှ၏တည်ငြိမ်မှုတစ်ခုအဖြစ်ကိုယ့်ကိုကိုယ်သက်သေထူနိုင်မှာဖြစ်ပေသည်။ ”

နယူးယောက်တိုင်းမ်စ်ရဲ့အယ်ဒီတာ့အာဘော်ကိုဖတ်အပြီးမှာ သက်ပြင်းရှည်ကြီးတစ်ခုကိုချမိပါတယ်။

လွန်ခဲ့တဲ့၇၇နှစ်ကအယ်ဒီတာတစ်ဦးပေးခဲ့တဲ့ဆုဟာလမ်းတစ်ဝက်မှာပျောက်ဆုံးသွားခဲ့ပါပြီ။လမ်းပျောက်ခဲ့တဲ့နိုင်ငံဟာမှောင်မဲတဲ့နေ့ရက်တွေနဲ့နာကျင်စရာအသိမှတ်ဉာဏ်တွေကိုထွေးပွေ့ရင်းဆက်လက်ရုန်းကန်နေရပါတယ်။

ကျွန်တော်တို့ဆန်တွေကဆာလောင်နေတဲ့အာရှတစ်တိုက်လုံးအတွက်လုံလောက်နိုင်ပါသတဲ့လား။ ဒိထက်ပိုလျှံလာခဲ့ရင်ဆာလောင်နေတဲ့ဥရောပအတွက် စားနပ်ရိက္ခာဖြစ်လာနိုင်ပါသတဲ့လား။ နိုင်ငံတကာရဲ့မျှော်လင့် ချက်ဟာကိုယ့်အတွက်စိတ်အနာတရဖြစ်ခဲ့ရပါပြီ။

အယ်ဒီတာ့အာဘော်ကမှန်ကန်တဲ့အတိတ်နမိတ်နှစ်ခုကိုတော့ပြောခဲ့ပါတယ်။ “တရုတ်၏အနီးအနားမှာ”ဆိုတာနဲ့ “ရုရှရေးဆွဲထားသည့် အေးခဲလှသည့်မျဉ်းကြောင်း၏ အောက်ပိုင်းက အာရှတိုက်တလွှားမှာ”ဆိုတဲ့စကားလုံးတွေပါပဲ။

ဒါဟာမှန်ကန်လှတဲ့ လက်ရှိကျိန်စာပဲ မဟုတ်ပါလား။ပထဝီရဲ့အားသာချက်ဟာပထဝီရဲ့ကလဲ့စားဖြစ်သွားခဲ့တာလား။

ဒီအယ်ဒီတာ့အာဘော်ကိုရေးသားခဲ့တဲ့အယ်ဒီတာဟာအခုတော့အသက်ရှင်လျက်ရှိဖို့မလွယ်ကူတော့ပါ။

သူနောက်ဆုံးမှာရေးသားခဲ့သလို“မှန်ကန်သည့်လမ်းကြောင်းကိုသာ သူမလိုက်ခဲ့လျှင် အာရှ၏ တည်ငြိမ်မှုတစ်ခုအဖြစ်ကိုယ့်ကိုကိုယ်သက်သေထူနိုင်မှာဖြစ်ပေသည်” ဆိုတဲ့စကားအရဆိုရင်တော့ လမ်းကြောင်းဟာမှားယွင်းခဲ့တာအသေအချာပါပဲ။ ။