close
Connect with us

Hi, what are you looking for?

ရသ

ညကဖေဖေနဲ့မေမေကိုသားအိပ်မက်မက်တယ်။ အိပ်မက်ထဲမှာသားတို့ မိသားစုပြန်ဆုံကြတယ်။စကားတွေပြောဖြစ်ကြတယ်။ သားတို့သုံးယောက်လုံးပြုံးရယ်လို့ပေါ့။

Short Story

ကျနော် စာမရေးဖြစ်တာ တော်တော်ကြာသွားပြီလို့ ပြောရမယ်။ ဒါကလည်း စိတ်ဒဏ်ရာတွေကြောင့် ဘာမှ လုပ်ချင်ကိုင်ချင်စိတ်မရှိဘဲ မသိစိတ်က ပြိုလဲနေတာကြောင့်လို့ပြောရင် မှားမယ်မထင်ပါဘူး။

ကဗျာ

◼️ပန်းတော်ဆက် ကင်မရာက ခြင်္သေ့ကိုတလှည့်ကျွဲ အုပ်ကိုတလှည့် ရိုက်ပြတယ်ကျွဲအုပ် ဟာ ….အန္တရာယ်ကို မသိခင် သူ့စားကျက်မှာသူ…စားသူစား ၊ကစားသူကစားမေထုံမှီဝဲ ၊ရေစုန် မှာ တနေကုန်အေးအေးလူလူ ရေစိမ်မြဲကင်မရာက ကျွဲအုပ်ကိုတစ်လှည့်ချောင်းမြောင်းနေတဲ့ခြင်္သေ့ကို တလှည့်ရိုက်ပြတယ်…။ကျွဲအုပ်ဟာ ရုတ်တရက် ဆိုသလိုခြင်္သေ့ကို တွေ့လိုက်ရချိန်လဲသူလဲကွဲသူကွဲကျွဲအုပ်ဟာ ကစဥ့်ကလျားကျွဲအုပ်ဟာ ဦးဂျိုကိုမေ့လို့ထွက်ပြေးတယ်….။ကျွဲတွေဟာ နေ့စဥ်ထွက်ပြေးတယ်….။သူတို့ထဲက တစ်ကောင်ကို မမိမချင်းထွက်ပြေးတယ်….။ကျွဲအုပ်ဟာ...

ကဗျာ

◼️‌ယောနသံ ထောင်အုတ်ရိုးပေါ် ကိုဖြတ်တိုက်လာတဲ့ လေထဲမှာမီးကျွမ်းနေတဲ့ ကျောင်းသုံးစာအုပ်လေးရဲ့ပြာနံ့ရတယ်။ ရမ်းငွေ့တွေကို ကွေ့ရှောင်ပျံသန်းပြီးမှပင်ပင်ပန်းပန်းနဲ့ ရောက်လာခဲ့တဲ့သတိရစိတ်ကလေးအဲ့ဒီ သတိရစိတ်ကလေးကိုဖွင့်ဖောက်ပြီး ဖတ်ကြည့်လိုက်တော့“မောင်ရေ… အခုထောင်ဝင်စာကရေခဲသေတ္တာလေးကို ရောင်းပြီးမှပို့ ပေးလိုက်ရတာပါ” တဲ့။ ဘဝတချို့ကအကျဉ်းထောင်ထဲမှာ မိုးချုပ်ကြဘဝတချို့ကဒုက္ခသည်စခန်းတွေမှာ မိုးချုပ်ကြဘဝတချို့ကပြန်စရာ အိမ်မကျန်တော့တဲ့တောထဲ တောင်ထဲမှာ မိုးချုပ်ကြအိမ်လွမ်းစိတ်ကလေး‌တွေဟာအိမ်ပြန်ရမယ့် ရက်ကိုလက်ချိုးရေတွက်နေကြ။ တခါတလေသူရဲကောင်းတစ်‌ယောက်လို့သန်မာ ဝံ့ကြွားကြ။တခါတလေသူရဲဘောကြောင်တဲ့ကောင်လိုအူလှိုက်သဲလှိုက် ငိုကြွေးမိကြ။မနက်ဖြန်တွေအတွက်...

Short Story

စစ်ပွဲက ပြန်လာပြီးတဲ့နောက် ဖိုးစီ လူမဖြစ်ချင်တော့ဘူး။ လူဖြစ်ရတာ မပျော်တော့ဘူး။ လူဖြစ်ရတာ မကောင်းဘူး၊ လူဖြစ်ရတာ အကျိုးမရှိဘူး၊ လူတွေနဲ့ ဆက်ဆံရတာ အလကားပဲလို့ တွေးလာတယ်။

Short Story

ကတ္ထူစက္ကူ အလွတ်တချပ်ပေါ်မှာ မင်အနက်နဲ့ ခပ်သော့သော့ အဲဒီလိုရေးပြီး ချာလီဟာ အခန်းဝမှာ ထွက်ကပ်ခဲ့တယ်။ နောက်တော့ ချာလီဟာ စစ်ကြီးအတွင်းမှာ အကြီးအကျယ် အိပ်မောကျသွားတယ်။ အစုလိုက်အပြုံလိုက် သတ်ဖြတ်ခံရမှုကို မျက်ဝါးထင်ထင် တွေ့လိုက်ရသူလို သွေးပျက်ပြီး လဲကျသွားတယ်။ စစ်မီးဟာ ဆက်လောင်နေဆဲပါပဲ။

ကဗျာ

"ငလျင်ဘေးကြုံရတော့ ပထမဆုံး ဖုန်းခေါ်လာသူကို မမေ့ပါနဲ့" တဲ့။ဒီစာစုလေးကိုတွေ့တော့ ၂၀၂၅ ခုနှစ် မတ်လ ၂၈ ရက်နေ့ နေ့လယ်ခင်းတခုက အတွေးထဲ ပြန်ပေါ်လာတယ်။ အခြေအနေက တသက်တာ မေ့လို့မရမယ့် ဖြစ်ရပ်တခုလို့ ပြောရမယ်။

ကဗျာ

ဂနိုက် အိမ်ပြန်ချင်တယ် ဆယ်လ်မွန်ငါးတကောင်လိုဖြစ်ဖြစ် မြောက်အိုင်ယာလန်က အမွှေးပွပွခွေးကလေးလိုဖြစ်ဖြစ် ကြိုသူမရှိတဲ့အိမ်နဲ့ကြိုသူမရှိတဲ့မြို့ကလေးကို စွန်ရဲတကောင်လို လှစ်ခနဲ ပြန်ချင်တယ် “အရာအားလုံးအဆင်ပြေတယ်၊နေကောင်းတယ်” လို့ နေ့နေ့ညည ညာပြောနေရတဲ့နေ့တွေအလွန်မှာ တကယ်ပဲအိမ်ကိုပြန်ဖြစ်လိမ့်မယ် ပြာဖုံးမီးခဲကလေးတွေရှိဖူးတဲ့မြို့ကလေးရဲ့အိမ်က ပုတီးစိပ်သံတဂျောက်ဂျောက်(နဲ့) ကရုဏာဒေါသောသံတကျီကျီ နားထောင်ဖို့ ဝေါခနဲ စီးကျလာတဲ့ ရေအလျင်လို ဘယ်လိုနည်းနဲ့ဖြစ်ဖြစ် ရောက်အောင်ပြန်ချင်တယ် အိမ်နဲ့ဝေးခဲ့သမျှရက်တွေ...

Short Story

ကျနော့်အမေရဲ့ အမေဖြစ်တဲ့ ကျနော့်ရဲ့အဘွားက အတန်းပညာမတတ်ပါဘူး။ သူမွေးဖွားရာကနေ သူသေဆုံးတဲ့ အသက် ၇၃ နှစ်အချိန်အထိ သူ့ဘဝမှာ သူငယ်တန်းတောင် ပြီးဆုံးအောင် မသင်ခဲ့ရရှာဘူး။

Short Story

အိတ်တလုံးကို အချိန်အတော်ကြာတဲ့အထိ မျက်လုံးထဲမှာ ပြန်ပြန်ပေါ်လာတယ်။ အခုအချိန်ထိလည်း တခါတခါ ပြန်ပေါ်လာတုန်းပဲ။ သတိမရအောင် ဖျောက်ထားကြည့်တော့လည်း မရပါဘူး၊ ပြန်ပေါ်လာတာပဲ။ ဘာလို့ ဒီလောက်တောင် စွဲလန်းရလဲဆိုတာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်ပြီး မေးခွန်းထုတ်ကြည့်တယ်။ကျနော်နဲ့ အချိန်အတော်ကြာကြာ အတူရှိခဲ့ကြဖူးလို့ပဲ နေမှာပါဆိုပြီး ကိုယ့်မေးခွန်းရဲ့အဖြေကို ပြန်ရလိုက်တယ်။

Facebook