Hi, what are you looking for?
စစ်ကောင်စီက သပိတ်ကျင်းရှိဘုန်းကြီးကျောင်းကိုထပ်မံဗုံးကြဲသံဃာတစ်ပါးပျံလွန်တော်မူ၊ပြည်သူ ၄ဦး ဒဏ်ရာရ
NLD အစိုးရ ရေးဆွဲထားသည့်ပညာရေးသင်ရိုးညွှန်းကို ပြန်ပြင်ဆင်ပြီးပညာရေးစနစ် ဖော်ဆောင် နေဟုTNLA ပြော
မြန်မာစက်လှေ နစ်လို့ သန္တာကျောက်တန်း ပျက်စီးမှုတွေအတွက် ဘတ် ၁၂ သန်း နစ်နာကြေးတောင်းဖို့ ထိုင်းစီစဉ်
အငြိမ်းစားဗိုလ်မှုးချုပ်ချိုထွန်းအောင်ကိုပစ်ခတ်ခဲ့သည့် ရဲဘော်များ ဘေးကင်းဟု GVW တာဝန်ရှိသူပြော
ILO က စစ်ကောင်စီကိုအရေးယူရန် ဆုံးဖြတ်ခြင်းသည် မြန်မာပြည်သူများ၏အောင်ပွဲဖြစ်ကြောင်း NUG ထုတ်ပြန်
မန္တလေးမြို့ မြောက်ဘက် မတ္တရာနယ်မှာ တပ်စခန်း ၃၀ နီးပါး မန္တလေး PDF သိမ်းယူ
ရခိုင်တွင် စစ်ကောင်စီတပ်များ ရေလမ်းမှထွက်ပြေးချိန် အရာရှိများရေတပ်သင်္ဘောပေါ် တက်ပြီးနောက်ကျန်ရဲဘော်များ၏စက်လှေအကပ်မခံဘဲ ပစ်ခတ်ခံရ
ကရင်နီပူးပေါင်းတပ်က စစ်တပ်ရဟတ်ယာဥ်ပစ်သောရုပ်သံကိုထုတ်ပြန်
BPLA မှ ၆ ကြိမ်မြောက် တပ်သားသစ်မွေးထုတ်နိုင်ခဲ့
ရက်ပ်ပါ ရဲဘော် Glock
“အခုလက်ရှိအခြေအနေအရ ချင်းတွင်းမြစ်ဝ တစ်ဝမ်းလုံးက ဆွမ္မရာမြို့ – တဇုန်းလမ်း(မဏိပူပြည်နယ်နဲ့စစ်ကိုင်းတိုင်းကိုဆက်သွယ်ထားတဲ့လမ်း)ပျက်စီးသွားတဲ့လမ်းကိုပဲချင်းတွင်းမြစ်တကြောလုံးကမီခိုနေရတယ်ဗျာ”
ကျနော်တို့တခြားတော်လှန်ရေး အဖွဲ့အစည်းကိုနားလည်မှု ၊စည်းလုံးညီညွတ်မှု ဒီထက်ပိုပြီး တည်ဆောက်ရမယ်
“ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်က လူတကာ အော်ကြောလန်စစ်တပ်ကို လမ်းမှန်ပေါ် ပြန်ရောက်အောင် ကြိုးစားခဲ့တဲ့သူပါ”
“ဒီတော်လှန်ရေးအပေါ်မှာ လူထုက ဘာမျှော်လင့်လဲဆိုတာ ကျွန်မတို ကောင်းကောင်းသိတယ်။ စနစ် ပြောင်းတာကို လိုချင်တာ။ စစ်တပ် နိုင်ငံရေးက ထွက်သွားတာကို လိုချင်တယ်”
ဖလမ်းကိုသိမ်းနိုင်တာဟာ ချင်းပြည်နယ်မှာနောက်ဆုံးကျန်နေတဲ့ မြိုတော်ဟားခါး၊ တီးတိန် ၊ထန်တလန်မြိုတွေကို သိမ်းနိုင်ဖိုဘယ်လောက်နီးစပ်စေခဲ့လဲ…
ညကဖေဖေနဲ့မေမေကိုသားအိပ်မက်မက်တယ်။ အိပ်မက်ထဲမှာသားတို့ မိသားစုပြန်ဆုံကြတယ်။စကားတွေပြောဖြစ်ကြတယ်။ သားတို့သုံးယောက်လုံးပြုံးရယ်လို့ပေါ့။
ကျနော် စာမရေးဖြစ်တာ တော်တော်ကြာသွားပြီလို့ ပြောရမယ်။ ဒါကလည်း စိတ်ဒဏ်ရာတွေကြောင့် ဘာမှ လုပ်ချင်ကိုင်ချင်စိတ်မရှိဘဲ မသိစိတ်က ပြိုလဲနေတာကြောင့်လို့ပြောရင် မှားမယ်မထင်ပါဘူး။
◼️ပန်းတော်ဆက် ကင်မရာက ခြင်္သေ့ကိုတလှည့်ကျွဲ အုပ်ကိုတလှည့် ရိုက်ပြတယ်ကျွဲအုပ် ဟာ ….အန္တရာယ်ကို မသိခင် သူ့စားကျက်မှာသူ…စားသူစား ၊ကစားသူကစားမေထုံမှီဝဲ ၊ရေစုန် မှာ တနေကုန်အေးအေးလူလူ ရေစိမ်မြဲကင်မရာက ကျွဲအုပ်ကိုတစ်လှည့်ချောင်းမြောင်းနေတဲ့ခြင်္သေ့ကို တလှည့်ရိုက်ပြတယ်…။ကျွဲအုပ်ဟာ ရုတ်တရက် ဆိုသလိုခြင်္သေ့ကို တွေ့လိုက်ရချိန်လဲသူလဲကွဲသူကွဲကျွဲအုပ်ဟာ ကစဥ့်ကလျားကျွဲအုပ်ဟာ ဦးဂျိုကိုမေ့လို့ထွက်ပြေးတယ်….။ကျွဲတွေဟာ နေ့စဥ်ထွက်ပြေးတယ်….။သူတို့ထဲက တစ်ကောင်ကို မမိမချင်းထွက်ပြေးတယ်….။ကျွဲအုပ်ဟာ...
◼️ယောနသံ ထောင်အုတ်ရိုးပေါ် ကိုဖြတ်တိုက်လာတဲ့ လေထဲမှာမီးကျွမ်းနေတဲ့ ကျောင်းသုံးစာအုပ်လေးရဲ့ပြာနံ့ရတယ်။ ရမ်းငွေ့တွေကို ကွေ့ရှောင်ပျံသန်းပြီးမှပင်ပင်ပန်းပန်းနဲ့ ရောက်လာခဲ့တဲ့သတိရစိတ်ကလေးအဲ့ဒီ သတိရစိတ်ကလေးကိုဖွင့်ဖောက်ပြီး ဖတ်ကြည့်လိုက်တော့“မောင်ရေ… အခုထောင်ဝင်စာကရေခဲသေတ္တာလေးကို ရောင်းပြီးမှပို့ ပေးလိုက်ရတာပါ” တဲ့။ ဘဝတချို့ကအကျဉ်းထောင်ထဲမှာ မိုးချုပ်ကြဘဝတချို့ကဒုက္ခသည်စခန်းတွေမှာ မိုးချုပ်ကြဘဝတချို့ကပြန်စရာ အိမ်မကျန်တော့တဲ့တောထဲ တောင်ထဲမှာ မိုးချုပ်ကြအိမ်လွမ်းစိတ်ကလေးတွေဟာအိမ်ပြန်ရမယ့် ရက်ကိုလက်ချိုးရေတွက်နေကြ။ တခါတလေသူရဲကောင်းတစ်ယောက်လို့သန်မာ ဝံ့ကြွားကြ။တခါတလေသူရဲဘောကြောင်တဲ့ကောင်လိုအူလှိုက်သဲလှိုက် ငိုကြွေးမိကြ။မနက်ဖြန်တွေအတွက်...
SWNတခါမှ မပိုင်ဆိုင်ဖူးတာကို ဆုံးရှုံးလိုက်ရသူတွေဟာ (၇၂) နာရီစောင့်တယ်။သံပုံးတွေကို မျက်ရည်နဲ့တီးတယ်။လက်သုံးချောင်းကို ရဲရဲဝံ့ဝံ့ထောင်ကြတယ်။တခါမှ မပိုင်ဆိုင်ဖူးတာကို ဆုံးရှုံးလိုက်ရသူတွေဟာ လမ်းမတွေပေါ်မှာ We Want Democracy လို့ ရေးတယ်။Fuck the Coup လို့ရေးတယ်။တခါမှ မပိုင်ဆိုင်ဖူးတာကို ဆုံးရှုံးလိုက်ရသူတွေဟာ လမ်းမတွေပေါ်တက်လာတယ်။လှည်းတန်းလမ်းဆုံမှာ လူစုတယ်။ဘာလိုချင်လဲ ဒီမိုကရေစီလို့ အော်ကြတယ်။နောက်...
အချိန်တွေဆုတ်ယုတ်သွားတဲ့အကျိုးအပဲ့နှစ်တွေ ထမင်းပေါင်းအိုးကိုဖွင့်တော့ ဖန်ခွက်ရှည်မျောမျောပဲတွေ့ မှိုတက်နေတဲ့ ဦးဏှောက်ကိုအလုပ်ပေးတော့မှ ငါ့ခြေမကလေး ခလုတ်တိုက်ရင်တော့ အမေရေလို့ မယောင်တတ်တော့ပြီ။
အာဏာသိမ်းကာလမစခင် ကိုဗစ်ကာလထဲက ကျနော်တို့သူငယ်ချင်းတွေ ကွဲကွဲပြားပြား ဖြစ်ကုန်ကြတယ်။ ခုတော့ တချို့ကလည်း အလုပ်ခွင်ထဲမှာ မိန်းမတွေ ဘာတွေရ၊ တချို့ကလည်း မိသားစုကို ပြန်ထောက်ပ္ပံကြရ၊ တချို့ကတော့ ဘယ်တော့ပြန်လာရမယ် မသိတဲ့လမ်းကို လျှောက်ကုန်ကြရဲ့။
သားလေ အဖေ့ကိုချစ်တယ် အမေ့ကိုချစ်တယ် ဆရာမကိုလည်းချစ်ပါတယ် ဒါပေမယ့် လေယာဉ်ပျံတွေကိုမုန်းတယ်။
ခေါင်းခုပုဆိုးခွေကို ဖြည်ရင်း မောကြီးပန်းကြီးနဲ့ ချွေးသုတ်နေတဲ့ အမယ်အိုကြီးရဲ့လက်ဟာ ဇရာရဲ့သဘောကို ဆောင်နေတယ်။ အကြောပြိုင်းပြိုင်း မြင်နေရတယ်။ နောက်ပြီး မဲသလဲနေတယ်။ ချွေးဝနေတဲ့ ညစ်ထေးထေး ဖျင်နီကြမ်းအင်္ကျီဟာ ချုပ်ရာကြောင်းတချို့ ရှိရဲ့။
ငါတို့ဟာ တခုခု မဟုတ်တော့ တခုခု ဖြစ်ဖို့ အာသီသမရှိ ငါတို့မှာ တခုခု ထက် အရေးကြီးတာတွေ ရှိကြောင်း ဘယ်စကားလုံးနဲ့ ပေါင်းပြရမှန်း မသိတော့ လူဟာ လွတ်လပ်ခဲ့တယ်
အဆင်မပြေမှတော့ မယ်စောရယ် ဝေးကွာရခြင်းကိုအဖြေထုတ်မနေနဲ့တော့ အဆင်ပြေစရာဘာမှရှိတော့မှာမဟုတ်ဘူး။
ကျနော့်မျက်လုံးထဲမှာ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ပေါင်းနှစ်ဆယ်ကျော်က ညဘက်ကြီးမီးထလောင်လို့ပေါက်ကွဲနေတဲ့ ဆီပေပါတွေ အမေ့ကိုကယ်ဖို့ကြိုးစားရင်း မီးထဲပြေးဝင်သွားတဲ့အဖေ့နောက်ကျောတွေ အဖေလယ်ထဲကအပြန် ကားမှောက်သွားပုံတွေ အရက်ပုလင်း အကွဲအကြေတွေ ကျနော့်မရီးရဲ့ နာကျင်စွာအော်ဟစ်သံတွေ အဖေနဲ့မရီးတို့ရဲ့ အလောင်းတွေကိုသယ်ဆောင်သွားတဲ့ မီးသဂြိုဟ်စက်တာဝန်ရှိသူတွေ မီးခိုးညိုတွေ ကျနော့်လက်ကိုတင်းတင်းဆုပ်ထားရင်း မို့အစ်နေတဲ့အငယ်ဆုံးလေးရဲ့မျက်လုံးတွေ ။
ပြာသိုလပြည့်ကျော် တရက်နေ့၊ ရှမ်းမြောက်ကိုရောက်နေတဲ့ CDM ကျောင်း ဆရာတဦးဟာ လရောင်အောက်က နှင်းမြူတို့ကို ခေါင်းတိုးပြီး ကျနော်ရှိရာ အခန်းဆီ ခေါင်းငိုက်စိုက်ချလျက် ဦးတည်ကာ လာနေခဲ့၏။
ကျနော် ကားဂိတ်ကိုရောက်တော့ ညနေ အတော်စောင်းနေခဲ့ပါပြီ။ လှည်းတန်းကနေ အောင်မင်္ဂလာကားဝန်းဆီ သွားတဲ့လမ်းတလျှောက် ကျနော်ဟာ အတွေးများစွာနဲ့ ငေးမောရင်း သက်ပြင်းတွေချမိတာလည်း အခါခါပါပဲ။ “ဘယ်အချိန်မှ ငါဟာ ရန်ကုန်မြို့ကြီးဆီ ပြန်ရောက်မှာလဲ” ဆိုတဲ့ အတွေးအပြင် “ပြန်ရော ရောက်ဖြစ်ပါဦးမလား” ဆိုတဲ့ အတွေးတွေကြောင့်ပဲ ဖြစ်ပါတယ်။
